Dr Milan Lesiak o naszej szkole.
komentarze Brak komentarzy

Byczyna i ciekawa świata młodzież z lokalnego Zespołu Szkół – to dla mnie niezmiennie, tak zwyczajnie, radość spotkania. Corocznego, już od wielu lat.

Dzielimy się sobą cyklicznie podczas zaaranżowanych warsztatów w szkole (są one dla mnie przednią i pobudzająca teatralną wyobraźnię inicjatywą!), ale i we Wrocławiu, gdzie młodzież, pod czułą i stymulującą ciekawość świata opieką nauczycielek przyjeżdża, by komunikować się z tym, czego o sobie jeszcze może nie wie: np. w miejscowych galeriach sztuk wizualnych, w teatrach, na uniwersyteckich korytarzach kierunków humanistycznych czy w lokalnych muzeach. A w kontaktach bezpośrednich z nieskrywaną przyjemnością podglądam to, co stanowi o prawdziwej wyjątkowości szkoły: uczęszczają do niej niebanalni, młodzi ludzie, którzy – moim zdaniem – żadną miarą nie chcą stracić swych najlepszych lat. Wyraźnie widać, że wolą się jak najsensowniej i (zwłaszcza!) po swojemu rozwijać – zanim przyjdzie konieczny czas na obsługę dorosłości, ze wszystkimi jej przymiotami czy przywilejami. I jeszcze ten szczery, jak najlepszej próby (u)śmiech, po prostu zwykła radość – jak bezcenny VAT od każdej chwili, którą dajemy sobie nawzajem. Nie umiem inaczej zachować w pamięci tego, co we mnie zostawia każde zresetowanie w Byczynie od tzw. wielkiego miasta. Polecam to dobre powietrze mentalne każdemu, kto przyjmie zaproszenie gospodarzy!

Dlatego też sam z przyjemnością do Byczyny wracam. A ufne oczy młodości inspirują mnie niezmiennie do tego, by nie ustawać w staraniach o tajemnicę kolejnego, wspólnego spotkania: w teatrze, w galerii sztuki czy muzeum. Bo tylko nawzajemna współobecność pomaga docelowo spełnić radość dzielenia się czasem, czyli tym, czego wszyscy potrzebujemy dziś bodaj najbardziej. I co przed innymi tak skrupulatnie chronimy. Tym więcej doceniam wszystkie chwile, którymi mogę podzielić się z byczyńską młodzieżą. Ci młodzi ludzie są tego po wielokroć warci.

 

Wieloletni Wielbiciel,

Milan Lesiak

 

Dr Milan Lesiak – pracownik Uniwersytetu Wrocławskiego, wykładowca akademicki, autor książki o dziejach polskiej teatrologii powojennej, specjalista od sztuki współczesnej i jej wcieleń.